امام حسن علیه السلام الگوی زندگی

قرآن و عترت

قرآن و عترت یک حقیقت هستند که به دو شکل تجلی یافته اند. اگر قرآن صراط مستقیم و مطمئن است که رهرو را به مقصد می رساند، عترت نیز همانند قرآن صراط مستقیم می باشد. اگر قرآن کوثر معارف و اندیشه های زلال وحیانی می باشد، عترت نیز همانند قرآن کوثر اندیشه الهی است. اگر قرآن از هر خطر و کژ راهگی و تحریف مصون و حق محض است، عترت نیز از هر خطر مصون و بی دغدغه است.

قرآن فشرده اصول و معارف وحیانی از آدم تا خاتم است. به همین جهت وحی کامل و اندیشه شفاف و درخشان و فضیلت بی بدیل است. عترت نیز صاحبان فضیلت و برتری در عرصه اندیشه و رفتار می باشد، که نمونه و نظیر برای آنان نمی توان یافت. کسی همتای عترت قرار نمی گیرد، که زبان گویای عترت که زبان وحی است عترت را این گونه معرفی می نماید: لا یقاس بآل محمد صلی الله علیه و آله من هذه الامه احد و لا یسوی بهم من جرت نعمتهم علیه ابدا هم اساس الدین، و عماد الیقین الیهم یفی الغالی و بهم یلحق التالی و لهم خصاص الولایه و فیهم الوصیه و الوارثه. [1] «کسی همتا و همپایه